جناب آقای دکتر «کمال هم‌دردی» که پیشانی مبارک خود را در بالابر (آسانسور) دانشگاه، چین و چروک انداخته است و اکنون پس از بازنشستگی، دانشگاه «امیدواران» را تأسیس کرده تا کسی از کسب علم و فضل و کمالات و البته مدارک عالیه (!) ناامید نشود، در تازه‌ترین اقدام خود بخشنامه‌ی اسلامی‌سازی دانشگاه را به شرح زیر به تمامی نهادهای دانشگاه ابلاغ فرموده است:
1- فضای دانشگاه اسلامی باید سرشار از لبریز و پر از مملوّ باشد؛ پس دانشجوها باید تحرک بالایی داشته باشند؛ البته به شرطی که حرکاتشان، خطّ قرمزِ حرکات موزون را پاره نکند.
2- مزیّن شدن تمامی سربرگ‌های دانشگاه و سردر دانشگاه به «دانشگاه کاملاً اسلامی امیدواران». اسلامی را درشت‌تر بنویسند تا کور شود هر آن‌که نتواند دید.
3- ظاهر انسان قطعاً بر باطن وی اثر دارد؛ شاعر بی‌کار نبوده که سروده است: «از کوزه همان برون تراود که در اوست». پس ورود خواهران با چادر مشکی و برادرها با ریش بلند، لباس‌های گشاد و آستین‌دار و پاچه‌دار، الزامی می‌باشد.
تبصره‌ی 1: ورود خواهران محترم به دفتر رییس دانشگاه حتی بدون حجاب نیز جایز است؛ چون هم بنده دکتر می‌باشم و از قدیم گفته‌اند دکتر از پدر و مادر آدم هم محرم‌تر است و هم این‌که این عزیزان همانند دخترانم هستند و باید پیش بنده احساس راحتی بکنند.
تبصره‌ی 2: دربان دانشگاه موظف به فراهم آوردن اقلام زیر در ورودی دانشگاه می‌باشد:
ü چادر مشکی پررنگ و گشاد؛ نه از آن چادرهایی که از پوست پیاز هم نازک‌تر است.
ü ریش مصنوعی برای پسرهایی که ریششان صِدق نمی‌کند.
ü ابروهای مصنوعی کَت و کلفت برای دخترانی که دست به ابروهایشان برده‌اند؛ برای این‌که یاد بگیرند کاری که مخصوص پسرهاست را انجام ندهند!
4- روی تمامی خوراکی‌های موجود در دانشگاه، نشان «حلال» درج شود.
5- اضافه شدن یک درس پنج واحدی اجباری برای تمامی رشته‌ها به نام «دانشگاه دینی». دقت کنید که عنوان درس، دانشگاه دینی باشد؛ نه «دین دانشگاهی».
6- از آن‌جایی که دانشجوهای امروز، مدیران فردا هستند، پس باید از امروز تمرین مدیریت کنند. یعنی کت و شلوار سِت بپوشند، کیف (بهتر است تمام چرم باشد) به دست بگیرند، همیشه در حال مکالمه با تلفن همراه باشند و دیر سر قرارها حاضر شوند تا نشان دهند که چه‌قدر سرشان شلوغ است. البته برای این‌که مدیریت اسلامی باشد، کروات نزنند، کیفشان از پوست حیوان حرام‌گوشت درست نشده باشد و تلفن همراهشان تولید داخل باشد تا مبادا دستشان را جای دست نجس کافری بگذارند.
7- در پی تحقق سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و رونق تولید ملّی-مذهبی، لباس تمامی دانشجوها (حتی لباس‌های زیر) باید تولید داخل باشد. هر کدام از لباس‌های ایشان که چنین نباشد، از اندام بی‌قواره‌اش خارج شده، همانند پرچم رژیم صهیونیستی سوزانده می‌شود. دانشجوی متخلف نیز با همان وضعیت (بدون لباس) در دانشگاه گردانده می‌شود تا دیگران درس عبرت بگیرند. در همین راستا، تمامی نمره‌های دانشجویی که با خودکار خارجی به پرسش‌های امتحان‌ها پاسخ گفته است، صفر می‌شود.
8- به دلیل بهتر بودن علم از ثروت، دانشجوها باید تمام ثروتشان که البته هیچ ارزشی ندارد را به دانشگاه بدهند و ما در عوض، آنان را از دریای جوشان علم خویش سیراب می‌کنیم و ما به التفاوت آن هم نوش جانشان. شعار ما این است: «پول بیار، مدرک ببر».